افسوس ما شاید این باشد که روز دهم سال 61 هجری در خیل سپاهیان اسلام همراه آن 72 دلاور عاشورایی مولایمان حسین علیه السلام را یاری نکرده ایم. حال آنکه مگر همه زمین ها کربلا نیست و همه روزها عاشورا. که اگر این گونه نبود چگونه سربازان روح الله به ندایش لبیک گفتند و عاشوراییان زمانشان شدند و آن هشت سال هر روزش کربلایی بود و هر رزمنده گویی 72 تن و هیچ جای اندوه نیست که حتی آن 8سال هم نبوده ایم و جهاد فقط به میدان رفتن و رزم شمشیر ها نیست که امروز تکلیف من و تو جور دیگری رقم خورده است و اسلام نه از ابتدای بودنش که عمار و کمیل و ابوذر ها می خواست که تا انتهای بودنش نیز همچنان سحابی پا به رکاب می خواهد و آقایمان مهدی و نائبش سرباز بصیر ولایی...
زمانه شاید هرروز رنگ تازه ای به خود بگیرد اما برای من و تو دیگران بعد از ما که شاید در اندوه این نبودن هستیم و خواهند بود اسلام امروز همان اسلام هزار و چهار صد سال و اندی پیش است ، عرصه نبرد و رزم میدان عوض کرده اما ما را که قرار است یاران آخر الزمانی انقلابی باشیم که پرچم دارش چشم به راه ماست برای همین میدان می خواهند...
دشمنان من و تو همان ابوسفیان ها و معاویه ها و یزید های سال 61 هجری اند گویا لباس و چهره شان آخر الزمانی ست ...
***
کاروان حضرت سید الشهدا علیه السلام به راه افتاده است و در میانه راه منزل به منزل وهب ها و زهیر ها و حر ها را به همراه خود می برد ، این 10شب برای من و تو هر شبش منزنگاهیست که اگر غفلت کنیم از قافله ی عاشورایی صاحبمان حضرت ولی عصر عجل الله جا می مانیم ....
